General Characteristics of Practices and Non-Practices Farmers and Their Opinions on Good Agriculture Practice in Adana Province

Hilal Yılmaz; Cengiz Sağlam; Mevlüt Gül; Başak Aydın; Tugay Ayasan

doi:10.24925/turjaf.v7i12.2069-2074.2742

Yazarlar

Hilal Yılmaz East Mediterranean Agricultural Research Institute, 01370 Dogankent/Yuregir/Adana http://orcid.org/0000-0003-0449-7432
Cengiz Sağlam East Mediterranean Agricultural Research Institute, 01370 Dogankent/Yuregir/Adana http://orcid.org/0000-0001-7455-1364
Mevlüt Gül Department of Agricultural Economics, Isparta University of Applied Science, Faculty of Agriculture, 32260 Isparta http://orcid.org/0000-0002-0147-7228
Başak Aydın Ataturk Soil and Water Agricultural Meteorology Research Institute, 39000 Kırklareli, http://orcid.org/0000-0002-5047-7654
Tugay Ayasan Kadirli Academy of Applied Sciences, Osmaniye Korkut Ata University, 80750 Osmaniye http://orcid.org/0000-0001-7397-6483

DOI:

https://doi.org/10.24925/turjaf.v7i12.2069-2074.2742

Anahtar Kelimeler:

İyi tarım uygulaması- Turunçgil- Adana- Sosyo ekonomik özellikler- Üretici görüşü

Özet

Çevre, insan ve hayvan sağlığına zarar vermeyen bir tarımsal üretimin yapılması, doğal kaynakların korunması, tarımda izlenebilirlik ve sürdürebilirlik ile gıda güvenliğinin sağlanması amacıyla yapılan tarımsal üretim modeline İyi Tarım Uygulamaları denir. Bu çalışma, Adana ilinde iyi tarım yapan ve yapmayan tarım işletmelerini kapsamaktadır. Araştırmanın amacı, iyi tarım yapan işletmeler ile yapmayan işletmelerin genel özelliklerinin karşılaştırılması ve üreticilerin iyi tarım uygulamaları ile ilgili görüşlerinin belirlenmesidir. Araştırmanın ana materyalini, Adana ilinde iyi tarım yapan ve yapmayan turunçgil (limon ve mandarin) yetiştiriciliği yapan 170 işletmeden anket yoluyla elde edilen birincil veriler oluşturmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, İTU yapan işletmelerde eğitim düzeyinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir. İyi tarım yapan üreticilerin büyük çoğunluğunun il ve ilçelerde ikamet ettiği, sosyal güvenceye sahip olduğu bulunmuştur. İyi tarım yapan üreticilerin %84,71‘inin destekleme için iyi tarım yaptığı, iyi tarım yapmayan üreticilerin ise %25,88‘inin gerek görmediği için iyi tarım yapmadığı tespit edilmiştir. Üreticilerin %67,06‘sı İTU ürünlerinin pazar durumunun geleneksel ürünlerle aynı olduğunu belirtmiştir.